'Kız oğlan kız' bir fakir oğlan! | Radikal Gazetesi - Tayfun Atay | 11.09.2012

[Admin]

Bıkkınlık vermiş bir Yeşilçam klişesine yaslanma riskini başarıyla aşan 'Zengin Kız Fakir Oğlan', erkeklik üzerine vurgularıyla izlenmeyi hak ediyor.

‘Zengin Kız Fakir Oğlan’ diye bir dizinin yeni sezonda ekrana geleceğini duyduğumda bu olsa olsa ‘parodi’dir diye düşünmüştüm. Öyle ya, Yeşilçam’ın yıllanmış ve yılgınlık vermiş ‘tema’sı bu devirde ancak ‘ti’ye alınabilirdi. Hayır, TRT 1’de önceki hafta başlayan dizi basbayağı doğrudan bir ‘zengin kız-fakir oğlan’ aşkı anlatıyor. Birol Güven damgalı çalışma, sinemada melodram formatında karşımıza çıkan temayı komedi tarzında güncellemekte. Ama bunu yaparken zamanın ruhunu, özellikle ‘tüketim kültürü’ boyutunda başarıyla yakaladığı için şu korkunç dizi kapışması ortamında ayakta kalabileceği izlenimi veren bir yapım çıkmış ortaya.

Başarıda öncelikle senaryoda izlenen stratejinin payını kaydetmek gerekir. Caner Güler ve Birol Güven, ‘klişe’nin ‘fakir oğlan’ını komedinin hem gerektirdiği hem de olanaklı kıldığı üzere ‘çözelterek’ sunuyor bize. Yeşilçam’da karşımıza çıkan türden gururlu, yakışıklı ve en önemlisi ‘maskülin’ bir karakter yok. ‘Zengin kız’ın kudretli babası (Hüseyin Avni Danyal) başta olmak üzere hemen herkesçe ‘şapşal’, ‘salak’, ‘aptal’, ‘dangalak’, en iyisinden ‘tatlı/şeker’ diye nitelenen bir ‘fakir ve de bakir oğlan’ var (Ufuk Özkan). Beberuhi arabasıyla orta şeritten yol alma temkinliliği hayatının her boyutuna yansıyan, bir bankada gişe memuru, dar gelirli bir oğlan... Evin bahçıvanı tarafından bile makaraya alınan, hiç gurur yapamayacak kadar ezik bir oğlan... Ki, dahası, ismi de ‘Nurhan’!..

Bu çerçevede toplumun ideal erkeklik kalıbıyla mizah dolayımıyla bir yüzleşme çağrısında bulunulduğunu öne sürmek mümkün. ‘Zengin kız’ Biricik’in (Ecem Özkaya Üstündağ) ablası Rüyam (Gözde Okur) tarafından Nurhan, adından da öte varlığıyla erkeklik açısından bir ‘kural ihlali’ olarak şöyle tarifleniyor: “Yakışıklı değil, parası yok ve ağzı laf yapmıyo”... Biricik ise sevdiği adamı maskülin kimlik açısından çok da öncelenmeyen, hatta alttan alta ötelenen hasletlerle tanımlıyor: “Nurhan benim bugüne kadar gördüğüm en iyi erkek. Kibirsiz, alçak gönüllü, iyi kalpli”...

Bu minval üzere dizi, toplumun ‘erkeklik’ beklentisini Nurhan’la (en simgesel anlamda, onun o pembe bornozlu haliyle!) alabora ederken ailenin ‘onaylanan’ büyük damat adayı Sarp (Mahir İpek) tiplemesinde de hicvî bir teşhire uğratıyor. Sarp, zampara, sadakatsiz, hain, kurnaz, sarkastik, para hırsıyla gözü kararmış ‘tam’ bir erkektir! Aslında Birol Güven tarafından daha önce ‘Çocuklar Duymasın’da ‘Taş Fırın Haluk-Light Selami’ ikili karşıtlığı üzerinden de eşelenmiş ‘erkeklik sorunsalı’na burada devam edildiği söylenebilir. Şu farkla ki bu defa terazinin kefesinde ‘light’ karakter Nurhan ağır basmakta.

Sonuçta dizi söz konusu klişenin ta en baştan taşıdığı riskleri aşarak bir ‘mesele’si olan, sağlam ve kaliteli bir kurgu ile karşımıza çıkıyor. Bunda senaryo ve yönetmen (Hasan Tolga Pulat) becerisi yanında oyuncu performansının da payı büyük. Sinema ve televizyonda ‘kötü’ ve ‘şedit’ rollerin vazgeçilmezi Hüseyin Avni Danyal, başrol aldığı bu komedide de olağanüstü oyunculuk sergiliyor. Anne rolünde Ayda Aksel’in performansı da dört dörtlük. Yukarıda zikrettiğimiz ‘kızkardeşler’ ve ‘damat adayları’nın yanı sıra evin ‘Aşağıdakiler’i de (Kemal Kuruçay-Şeyla Halis) çok başarılı. Espriler özgün, seçkin ve zekice. Ben yazarken bile sahneleri hatırladıkça gülmekten kendimi alamadım ve bu akşamki bölümü iple çekiyorum.

Tayfun Atay - Radikal | 11.09.2012